 اثر مصرف مکمل کافئین بر توان بی هوازی، زمان رسیدن به واماندگی و عملکرد ورزشی در دختران رزمی کار

هدف از این تحقیق، بررسی اثر مصرف مکمل کافئین بر توان بی هوازی، زمان رسیدن به واماندگی و عملکرد ورزشی در دختران رزمی کار بود. روش شناسی: تعداد 13 دختر رزمی کار با میانگین سنی 78/2±46/21 سال، قد 16/8±161سانتی متر و وزن 17/7±54/52 کیلوگرم، به طور داوطلبانه انتخاب شدند. طرح تحقیق متقاطع بود و آزمودنی ها در سه حالت کنترل، مصرف مکمل کافئین (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دارونما (پودر نشاسته به صورت کپسول) قرار گرفتند. سپس آزمودنی ها، آزمون 30 ثانیه وینگیت را جهت محاسبه توان بی هوازی، آزمون بیشینه (90 درصد حداکثر ضربان قلب) روی نوارگردان برای اندازه گیری زمان واماندگی و آزمون شبیه سازی شده ی تکنیک های رزمی را جهت محاسبه عملکرد ورزشی انجام دادند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که مصرف کافئین در مقایسه با کنترل و دارونما باعث افزایش معنادار زمان رسیدن به واماندگی گردید در حالی که بر توان بی هوازی و عملکرد ورزشی تاثیری نداشت. بحث و نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت دختران رزمی کار برای بهبود استقامت خود می توانند از مکمل کافئین (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، یک ساعت قبل ورزش) استفاده کنند اما در رابطه با تاثیر کافئین بر توان بی هوازی و عملکرد ورزشی در این ورزشکاران، به تحقیقات بیشتری نیاز است.